W dniach 21-25 lutego 2011 r. w Wilnie odbyło się szkolenie z I części programu „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały” dla kolejnej 15-osobowej grupy realizatorów. W szkoleniu uczestniczyli psycholodzy z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych z różnych miast Litwy.
"Mokykla Tėvams ir Auklėtojams"
Tym samym grupa realizatorów powiększyła się do 47. Szkolenie sfinansował Departament Kontroli Narkotyków przy Rządzie Republiki Litewskiej, a poprowadzili szkolenie koordynatorzy programu „Szkoły dla Rodziców i Wychowawców" na Litwie, psycholodzy z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Wilnie Roma Vida Pivoriene oraz Lucyna Narkiewicz-Skórko. Poprzednie dwie edycje zostały przeszkolone przez Joannę Sakowską, koordynatora programu w Polsce.
W dniach 21-25 lutego 2011 r. w Wilnie odbyło się szkolenie z I części programu „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały” dla kolejnej 15-osobowej grupy realizatorów. W szkoleniu uczestniczyli psycholodzy z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych z różnych miast Litwy. Tym samym grupa realizatorów powiększyła się do 47. Szkolenie sfinansował Departament Kontroli Narkotyków przy Rządzie Republiki Litewskiej, a poprowadzili szkolenie koordynatorzy programu „Szkoły dla Rodziców i Wychowawców" na Litwie, psycholodzy z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Wilnie Roma Vida Pivoriene oraz Lucyna Narkiewicz-Skórko. Poprzednie dwie edycje zostały przeszkolone przez Joannę Sakowską, koordynatora programu w Polsce.
Cieszymy się bardzo, że i tym razem udało się zachęcić psychologów do pracy w międzynarodowym już programie, że psycholodzy sami przekonali się, jakie efekty dają warsztaty, że język dialogu jest ponadkulturowy i że warto wspierać rodziców właśnie w ten sposób. Wszyscy uczestnicy (a także prowadzący) są przekonani, że wartość polskiego programu jest w jego kompozycji i praktycznym dopracowaniu zajęć. Wszystkie tematy, ćwiczenia, scenki są bardzo mocno przemyślane i znajdują się w tym miejscu, w którym powinny się znaleźć, biorąc pod uwagę również procesy grupowe. Niesamowite jest również to, że wszyscy realizatorzy warsztatów, pracując według scenariuszy, osiągają podobne efekty w pracy z grupą. W związku z tym możemy śmiało mówić o tym, że program ten ma swoje standardy, przynajmniej tak to obserwujemy na Litwie.
Dziękujemy Pani Joannie Sakowskiej za ogrom włożonej pracy i życzymy programowi długowieczności, którą chyba już sobie zapewnił.
Oprac. Lucyna Narkiewicz-Skórko
